Goed aangekomen

Hallo allemaal,

Het is alweer woensdag, dus alweer drie dagen in Ouagadougou. Zondag ben ik vertrokken van Schiphol – we hadden ruim vier uur vertraging, maar dat maakte voor mij niet zoveel uit. Of ik nu in Cassablanca zes uur moet wachten, of eerst vier uur in A’dam. Lood om oud ijzer. Ik had allemaal leesvoer bij me en heb me prima vermaakt met een glas wijn en een krantje. Het is alleen wel schandalig duur allemaal op Schiphol: 17.80 euro voor een lullig broodje en een kop koffie is wel wat overdreven, maar ja, je hebt geen keuze.

In Cassablanca heb ik nog wat cadeautjes gekocht. Ze hebben daar prachtig mooi leerwerk, met de hand gemaakt. Ik heb dus nog wat schoenen voor de een of ander gekocht en wat ceinturen. Prima – zo krijgt iedereen iets. Van Cassablanca ging het toen naar Niamey en vervolgens tegen drieën aangekomen in Ouagadougou. De vliegreis was comfortabel. Ik zat naast een ambassadeur uit Tuniesië die zijn uiterste best deed indruk op mij te maken. We hebben gezellig gebabbeld en wijntjes gedronken. Bovendien heb ik een uitnodiging voor Tunis op zak. Kan nooit kwaad 🙂

Het vliegveld van Ouaga is een grote bouwval. Amper kon ik mijn weg vinden. Gelukkig stond er een oud menneke met zo’n karretje te wachten en hij loodste mij perfect achter langs de douane. Ze hebben alweer een van mijn koffers opengebroken, maar ik heb niet kunnen ontdekken of ze er ook wat uitgehaald hebben. Tot nog toe mis ik niks. Wijzer geworden van de vorige keer had ik alles van geldelijke waarde in de handbagage gedaan. Om kwart over vier viel ik uiteindelijk in een lekker bed in een hotelletje tegenover daar waar ik de rest van de tijd logeer. Je kunt moeilijk verwachten dat vrienden tot dat tijdstip wakker blijven om jou op te wachten. Sinds maandag ben ik weer bij Sali ingetrokken. Sali woont prachtig mooi in het centrum van de stad met alle faciliteiten vlakbij.  Ze heeft een kroeg op kruipafstand en daar zit ik dus veel. Een hamburgertent om de hoek en het internetcafé aan de overkant van de straat. Meer heeft een mens niet nodig 🙂

Dinsdag was een verloren dag – ik was kotsmisselijk en heb grotendeels op mijn bed gelegen of boven de wcpot gehangen. Geen idee wat er aan de hand is, zal de vermoeidheid wel zijn. Het is ook zulk raar weer. Jullie zullen het niet geloven, maar het is hier stervenskoud. Zelfs overdag loop ik met een fleesje aan. Voor Nederlandse begrippen is het te gek voor woorden, want het is hier ‘s midddags toch zo’n 27 graden. ‘s Nachts is helemaal een ramp, geen idee tot welke temperatuur het daalt, maar ik lig te rillen in mijn bed. In de kamer waar ik slaap bevindt zich bovendien een groot bijennest tussen het dak en het plafond en om die reden moet het raam de hele nacht open blijven staan. Bijennesten in huis is hier een teken van groot geluk (want rijkdom vanwege de honing) dus mensen hebben over het algemeen geen haast om de bijen te verwijderen.
Ik heb alleen zo’n klein dekentje uit het vliegtuig en dat zet natuurlijk niet veel zoden aan de dijk. Enfin, rare gewaarwording om hier ‘s nachts te rillen in je bedje.

Ik heb Harm ondertussen uitgebreid gesproken. Het gaat hem goed, maar hij is wel wat onzeker over zijn baan. Hij krijgt geen enkele begeleiding en moet alles uit zelfstudie halen. Die zelfstudie gaat, heel modern en westers, via inter- of intranet, maar als de verbinding er om de haverklap uitvalt schiet dat niet bijster op. Hij vinst het heerlijk eindelijk weer eens nederlands te kunnen praten en zodoende zitten we ‘s avonds vaak bij de hamburgertent waar ze tapbier hebben. Gezellig!

Vanochtend heb ik gelukkig het een en ander kunnen doen. Ik ben bij de boorfirma geweest die ons boorgat gemakt heeft in 2007 en die ik ingehuurd heb om de pomp en de watertoren te plaatsen. Veel kunnen we wel zelf doen, maar het gespecialiseerd werk niet.

De overkoepelende organisatie voor NGO’s die iets met beroepsonderwijs doen zie ik morgenochtend en morgenmiddag hoop ik dan door te gaan naar Koudougou. Daar blijf ik de nacht bij Moussa en dan hopelijk vrijdag naar Dédougou. Het zijn nog maar plannen – je weet in Afrika nooit of ze ook te verwezelijken zijn.

Ok luitjes, dit is een eerste test van waarbenjij.nu. Ben benieuwd of en hoe het werkt. Diegene die ik toegevoegd heb en dat niet wil, moet zich maar even melden, dan haal ik je weer van de lijst.

Tot een volgende keer, wie weet vanuit Dédougou.

Groetjes vanuit een koud Ouagadougou.